Nawigacja mobilna
Skorzystaj z prostego kalkulatora
aby poznać cenę komina systemowego
Każdy dom zazwyczaj posiada przynajmniej jeden komin. Bardzo często są to dwa kominy lub więcej: do kotła grzewczego, do kominka oraz komin wentylacyjny do odprowadzenia zużytego powietrza z wentylacji grawitacyjnej (wciąż cały czas najpopularniejszej w polskich domach). Kominy przechodzą przez połać dachu, przerywając ciągłość wszystkich jej warstw i właśnie dlatego przestrzeń w okolicach komina jest najbardziej narażona na przeciekanie! Aby więc miejsce wokół niego nie przeciekało, (chyba nikt z nas nie chciałby, by przeciekał mu dach) musi być szczelnie zabezpieczone obróbką kominową.
Komin przechodzi przez połać dachu, przerywając warstwę wstępnego krycia. Jeśli szczelina ta nie zostanie starannie zabezpieczona, woda opadowa będzie wpływać pomiędzy połać dachu a ściany komina i ściekając po nim zacznie przedostawać się do środka domu. Może dojść do zawilgocenia termoizolacji czy konstrukcji dachowej. Dlatego też, gdy tylko zaczyna przeciekać nam dach, pierwszym, najbardziej podejrzanym miejscem jest właśnie miejsce wokół komina.
Dach i komin to konstrukcje, które wbrew pozorom nie są całkowicie sztywne. Działają na nie rozmaite siły. Przede wszystkim obciążenia spowodowane śniegiem i wiatrem oraz kurczenie się i rozszerzanie materiałów pod wpływem zmian temperatury. Wzajemne ruchy, choć niewielkie, są ruchami ciągłymi i z tego też względu żadne sztywne uszczelnienie połączenia komina z dachem nie może być skuteczne. Dlatego jeśli np. połączy się zaprawą komin z pokryciem z dachówki, to takie uszczelnienie nie przetrwa nawet jednego sezonu, bo każda zaprawa w tym miejscu popęka. Również obróbki blacharskie muszą pracować wraz z kominem i dachem. Dlatego najczęściej obróbki blacharskie są dwuelementowe – jeden mocuje się do komina, a drugi do dachu, zaś połączenie pomiędzy nimi jest elastyczne. Tradycyjne rozwiązanie zaś to sztywne połączenie blachy z dachem, zaś komin przesuwa się swobodnie wewnątrz obróbki, niczym w tulei.
Najpopularniejsze rozwiązanie to blaszany kołnierz, czyli obróbka wokół komina zakrywająca szczelinę między ścianami komina a pokryciem dachu. Kołnierz wokół komina wykonuje się z blachy stalowej ocynkowanej, cynkowej, miedzianej lub aluminiowej.
Należy przy tym zaznaczyć, iż i blacha i mur inaczej się odkształcają pod wpływem temperatury, dlatego uszczelnienie ich styku trzeba wykonać z materiału elastycznego, na przykład z silikonu. Szczeliny nie wolno wypełniać zaprawą cementową, ponieważ po stwardnieniu jest sztywna i podczas odkształcania się obróbki będzie zawsze pękać, a przez szczeliny będzie wnikać woda.
Nowoczesne rozwiązanie – taśma izolacyjna. Obróbkę blaszaną można zastąpić specjalną taśmą izolacyjną oferowaną przez niektórych producentów pokryć dachowych. Taśmę dekarską układa się najpierw od dołu, potem po bokach, a na koniec z tyłu komina. Bardzo ważne jest dopasowanie długości taśmy wystającej poza komin. Zwykle wystarcza fragment dłuższy od szerokości komina o mniej więcej 20-30 cm (tak aby po obu jego stronach taśma wystawała po 10-15 cm). O tym jednak decyduje materiał pokryciowy dachu – to, jak się w danym miejscu układa, a nie sztywne zalecenia. Taśma musi się kończyć „za falą” (czyli zawsze „w dół”, a nigdy „pod górę”). To założenie wyznacza też w pewnym stopniu miejsce przegięcia taśmy na boku komina i to, ile jej leży na dachówce, a ile przylega do komina. Dobrze by też było, aby jej krawędzie na kominie ze wszystkich jego stron były na tej samej wysokości względem płaszczyzny dachu.